Hafta sonu minik bir kriz yasadik.
Cumartesi sabah erkenden bahceye gittik, bamyalarimizi toplayalim da fazla gec kalmadan Datca'ya gidelim diye. Tugrul toplarken, ben de domateslere bakayim dedim. 3 tane pembe fidesini yerde ortalarindan ayrilmis gordum! Ustlerinde minik domatesler, cicekler dolu!:(( Bizim Datca'nin deli ruzgarlari, ortaligi dagitmis. Ilk sokun ardindan, ise giristik, ve onlara destek yaptik. Diplerini biraz daha capalama ile bogazlama yaptik. Itiraf edeyim ben belki de olur diye iyice kirilmis 2 tane dali baska bir yerde topraga soktum. Tabiki 1 saat icinde yapraklar gitti. Ama toprakta kokleri olan dallar ikiye ayrilmalarina ragmen, yine de desteklerle toparlandilar. O gun hemen diger butun fidelerimizin diplerini biraz daha capalayarak saglamladik.
Bu arik sisteminin ve geleneksel tarimin pek cok dezavantajlarindan biri de kalici duzenekler yapamamak. Her sene ekilen/dikilen sebzeye gore tekrar tekrar destekler hazirlamak bizim gibi tembellerin yapmak isteyecegi bir sey degil. Bu konuda okumaya zaten baslamistik, bu olaylar onumuzdeki yillar icin tercihimizin dogrulugunu bize boyle uzuntuler yasatarak gosteriyor iste.
Ogrenecek ne cok sey var!
6 Temmuz 2009 Pazartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
Geçmiş olsun. Biz de geçen hafta dolu fırtınasını atlattık. Yaprakların delik deşik olmasının dışında pek bir hasar olmamıştı :)
Evet Pınar, gerçekten öğrenecek çok şey var. Çocuk gibi bahçeler de, her gün yeni bir ders...
Yorum Gönder